اثربخشی زوج‌درمانی سیستمی- سازه گرا بر رابطۀ متقابل زناشویی در همسرهای آشفته

هدف پژوهش حاضر اثربخشی زوج‌درمانی سیستمی- سازه گرا بر رابطۀ متقابل زناشویی در همسرهای آشفته بود. از میان همسرهای مراجعه‌کننده به مراکز مشاوره خصوصی و دولتی شهر اهواز با به‌کارگیری از ملاک‌های ورود و خروج و نقطه برش 101 در پرسشنامه سازگاری زوجی اسپانیر چهار زوج به روش نمونه‌گیری هدفمند- داوطلب انتخاب شدند. پژوهش حاضر آزمایشی تک موردی از نوع خط پایه چندگانه ناهم‌زمان است. شرکت‌کننده‌ها در مراحل خط پایه، درمان و پیگیری در چند نوبت پرسشنامه رابطۀ متقابل را تکمیل کردند. داده‌ها با به‌کارگیری روش‌های تحلیل دیداری (رسم نمودار)، شاخص تغییر پایا، فرمول درصد بهبودی (درصد افزایش) و مقایسه هنجاری تحلیل شدند. یافته‌ها نشان داد که همسرها در مرحله درمان (22/29%) و پیگیری (62/30%) بهبود را در رابطۀ متقابل نشان دادند. همچنین تحلیل مقایسه هنجاری نشان داد که همسرهای شرکت‌کننده پس از درمان از همسرهای بهنجار قابل‌تمایز نیستند. بر اساس یافتۀ پژوهش زوج‌درمانی سیستمی- سازه گرا می‌تواند رابطۀ متقابل را در همسرهای مراجعه‌کننده به مراکز مشاوره افزایش و آشفتگی آن‌ها را کاهش دهد.